A vida boa

Stage

 

DE AANHOUDER WINT! Yihaaa, na dagen lang van her naar der te lopen, staan al mijn stageplaatsen vast! Om te beginnen zal ik stage lopen in de plaatselijke crèche. Normaal gezien geef ik daar vormingen aan de verzorgsters en leer ik nieuwe speelimpulsen aan bij de kinderen. Eveneens ga ik één dag in de week Engelse les gaan geven aan kindjes op een school in Maragogipe, een dorpje op een halfuurtje rijden van Salinas. De overige dagdelen ga ik ook gaan meedraaien in de PCD, een project voor mensen met een beperking. Tijdens de vakantiemaanden starten Nik & ik tevens een nieuw project op met Cobepa, we zullen een soort van 'vakantiewerking' in het leven roepen. Hierover later meer!

 Concreet zal mijn weekplanning er de komende weken zo uitzien:

- maandag: 8-17u Engelse les geven in een schooltje in Maragogipe

- dinsdag & woensdag in de voormiddag: PCD (project mensen met beperking)

- dinsdag & woensdag in de namiddag + donderdag ganse dag: crèche

IK ZIE HET ZITTEN!

 

Feestjes

Vrijdag de 16^e werd ons Isabelleke 23 jaar en dat kon natuurlijk niet onopgemerkt voorbijgaan. ’s Ochtends gingen Nik, Silke en ik nog snel om een cadeautje (en wat voor één): oorringen gemaakt van Marisco’s en een mooi oranje strandlaken. ’s Avonds was het dan zover: feest! We gingen haar, samen met onze Braziliaanse vrienden, gaan verrassen met pizza. Gevolg: een overgelukkige Isabelle. Haar gastgezin had gezorgd voor een prachtige taart!

Oh, waarom ben ik niet jarig hier in Brazilië?

Zondagavond besloten we om onze vertrouwde Ponte in te ruilen voor een ander feestje. Gevolg: veel bier, veel Brazilianen die willen dansen (en zo een beetje opdringerig worden), toiletten zonder deuren,…maar al bij al wel de max! 

Marisco’s

Zaterdagvoormiddag was het tijd voor iets anders: voor de eerste keer Marisco’s gaan ‘pegar’en (=schelpjes waar visjes inzitten gaan zoeken) samen met Creor & haar kindjes. Hier in Salinas overleeft ongeveer 90% van de bevolking van de vangst van marisco’s. Voor mij persoonlijk voelde het aan als een enorm ontspannende gelegenheid: alleen op het strand, een prachtig uitzicht en vooral veel rust. Echter, voor Salinezen is dit zwaar werk. Zij moeten ervoor zorgen dat ze voldoende vangst hebben en doen het op een meer vermoeiende manier dan ons. (lees: wij zitten op ons gat, zij staan een ganse voormiddag gebukt)

Uitstapjes

Zondagnamiddag 18 november zijn we geweest naar Barra do Paraguaçu, een pareltje!! We hadden afgesproken om te vertrekken om 10u, en uiteindelijk zijn we pas kunnen vertrekken om 14u: van vertraging gesproken!

 

Afgelopen weekend zijn we naar Salvador geweest, wow wat een stad met veel afwisseling! Van de gezellige Pelourinho naar het drukke Barra. De vrijdag zijn we vertrokken met de boot vanuit Ithaparica. Eenmaal aangekomen zijn we gaan eten in het universiteitsrestaurant van Felipe, onze Braziliaanse vriend. Daar hebben we dan ook voor de eerste keer kunnen genieten van het Braziliaanse 'eten per kilo'. Daarna hebben we een hele middag doorgebracht op de luchthaven om onze tickets naar Rio de Janeiro & naar Iguacu te boeken. Ons vele geduld en prijzen vergelijken heeft nut gehad want van 16 tot 24 januari vliegen we naar Rio & naar Iguacu, joepie! Dat wordt een prachtig reisje :-)

De vrijdagavond zijn we geweest naar een feestje op de universiteit van Felipe en het was enorm gezellig! Het decor van de party was in openlucht en er was rijkelijk bier aanwezig, zalig sfeertje.
De zaterdag hebben we de hele middag doorgebracht in de Pelourinho, oh wat ben ik verkocht aan dit stadsdeel. Overal muziek, capoeira, gekleurde huisjes, veel kerken,… Wederom een moeilijk te beschrijven sfeer...
Hierna zijn we dan nog geweest naar een Afro feestje, en het was wederom de max. Zwoele dansen en heerlijke muziek.
Zondag besloten we een ander stadsdeel te gaan verkennen: de Barra! Je kan het gaan voorstellen als een overdruk strand, vele parasolletjes, veel zon en lekker eten. Het werd met andere woorden een heerlijk weekend Salvador, ik kijk al uit naar het volgende...

Tchau amigos

A vida

Donderdag 8/11: EERSTE CAIPIRINHA 

Vandaag stonden we reeds vroeg op omdat we een afspraak hadden met Everaldo, de man die onze projecten begeleidt. Al snel kregen we te horen dat Everaldo er nog niet was en pas later op de dag aankwam in Salinas, dus besloten we ’s ochtends wat te chillen , foto’s te posten en onze blog aan te vullen. ’s Middags besloten we om ons chillmoment door te trekken en gingen we iets gaan drinken op de ponte. & het is een feit: hier maken ze echt overheerlijke caipirinha’s!!!! (en dat voor amper 2 euro..) ’s Avonds zijn we allen meegegaan naar de computerles met Gileno & Deivid. Het was echter een enorm rare les, totaal geen structuur en eigenlijk werd er ook niet echt les gegeven. Iedereen babbelde in het rond en facebook was populairder dan het meevolgen van de les. Volgende week ga ik nog een keer mee, misschien is er dan wel ‘echte’ les. Erna zijn we nog iets gaan drinken in een lokale bar, het werd wederom gezellig (want alle Brazilianen zijn nu eenmaal gezellig). Ik ben trouwens ook gepromoveerd tot een echte Belg in het bier-drinken (lees: t ging allemaal enorm vlotjes naar binnen).

Vrijdag 9/11: afspraak Stage !

Vanochtend hadden we opnieuw een afspraak met Everaldo en deze keer ging de afspraak wel door! We kregen uitleg van de projecten en hij wou dat we komende week nog een week uitrusten om te wennen aan het Braziliaanse klimaat. Ergens zou je denken: ‘chill’, maar ik wil echt starten met werken! Daarom gaan we komende maandag ’s ochtends opnieuw gaan meedraaien in Cobepa en bezoeken we ’s namiddags het ziekenhuis. Naar ’t schijnt doen ze daar aan fysiotherapie en zijn er ook mogelijkheden m.b.t. werken met mensen met beperkingen, ik ben benieuwd!! Everaldo vertelde trouwens dat we drie liter water per dag moeten drinken. Maar als ik zoveel drink, raak ik niet meer van het wc hoor!

Na deze uitleg keerden we snel terug naar huis want…er kwam iemand om onze nagels te verzorgen en te lakken! Ik heb beloofd dat ik niet meer op mijn vingernagels zal bijten en dat ze deze binnen 2 weken mag verzorgen. Mijn voeten hebben echter wel reeds een goede verzorgbeurt gekregen en zijn ook verrijkt met een kleurtje & bijpassend bloemetje, que linda! Silke haar vingernagels zien er ook PRACHTIG uit!

’s Namiddags besloten Nik, Isabelle, Silke en ik om een mooier kleurtje op te doen op het strand. Op de Ponte was er ondertussen een feest bezig met veel bier en muziek, gezellig! Na onze poging tot bruinen trokken we ’s avonds opnieuw naar de Jiu Jitsu les, wat opnieuw zorgde voor hilarische taferelen. Erna gingen we naar de Ponte en werden we aangesproken door twee… Belgen! Inderdaad, Belgen in Salinas, wow!!! Ze verblijven hier ook minimum zes maanden en werken aan iets voor de haven, ’t zijn ingenieurs. ’t Schijnt dat er ook iemand is van Roeselare, wat is de wereld toch klein.. Erna gingen we nog iets gaan drinken bij iemand thuis, opnieuw: veel cerveja! 

Enkele wist-je-datjes!

- Ze eten hier garnalen met pel en al op, vreemd, maar ’t smaakt wel lekker.

- Mensen in de supermarkt moeten hier elke dag werken, en dat van 7u tot 22u…

- Ik bruin hier traag, maar ze zijn er hier allen van overtuigd dat ik ooit het kleurtje van Isabelle nu haal en Isabelle ooit het kleurtje van een Braziliaan haalt (m.a.w. er is nog hoop)

- Salinas heeft een bepaalde sfeer die niet uit te leggen valt

 Zaterdag 10/11

Na heerlijk uitgeslapen te hebben (jaja, tot 9u!) kregen we een lekker ontbijt: warme bananen. ’t Waren geen zoete zoals we allen kennen, maar vergelijkbaar met patatjes. Daarna trokken we een schoon kleedje aan want ’t was tijd om te vertrekken naar het verjaardagsfeest van de papa van de vrouw van onze broer. Er werd veel gezongen, gegeten en gedronken! 

 

’s Avonds aten we speciale krabbetjes, die voor mij eerder leken op tarantula’s, maar die wel lekker smaakten.

Erna kozen Silke & ik ervoor om eens een rustige avond in de zetel door te brengen, want elke avond van de voorbije week was al actief.

 Zondag 11/11: Barbecue + kerkviering!

Wederom heerlijk uitgeslapen, en maar drie muggenbeten rijker, hoera! ’s Middags werden we verwend met een heerlijke barbecue! Deze werd gebouwd op een stenen vloer, met bakstenen en wat kolen, en het smaakte heerlijk. 

 

Erna zijn we nog gaan genieten van een caipirinha’tje op de Ponte. ’s Avonds zijn we een katholieke kerkviering gaan mee volgen. Het was enorm overweldigend voor mij; mensen die begonnen te dansen en te wenen en te zingen omdat ze zo geloven in God. Sommigen bevonden zich echt in een extase. 

Maandag 12/11: Cobepa + tranquilo avond

Deze ochtend zijn we opnieuw gaan meedraaien met Cobepa, huray! De kinderen waren wederom enorm lief, spontaan en dankbaar. Ik heb meteen een afspraak gemaakt om komende woensdag een complete dag mee te draaien aangezien de orthopedagoog dan ook langskomt. In de namiddag had Everaldo ons beloofd om het ziekenhuis te bezoeken, maar aangezien hij er nog steeds niet was rond 15u zijn we maar zelf op zoek gegaan naar hem. Gevolg: dinsdag een nieuwe afspraak om 8u. Ik vroeg hem of ik ondertussen al mocht beginnen meedraaien in de PCD, maar hoeveel ik het ook vroeg, het antwoord bleef: volgende week, ‘tranquilo’. Ik vroeg hem waarom en legde hem uit dat ik wou beginnen werken en hij vertelde dat er te veel politieke problemen zijn in Salinas waardoor de projecten momenteel niet optimaal functioneren. (de kans bestaat er zelfs in dat er opnieuw gestemd zal moeten worden) Jammer, maar morgen ga ik opnieuw naar hem toe en ga ik opnieuw uitleggen dat ik wil beginnen in de PCD. J de aanhouder wint!

Hij vertelde ons ook dat we eens moesten langsgaan bij een dame’tje die candomblé vertegenwoordigt. We zijn haar dan meteen gaan bezoeken en ze vertelde enorm veel en enorm snel (ondanks ik vroeg om trager te praten). We hebben er dus allemaal maximum één zin van begrepen dus vertelden we haar dat we eens zullen teruggaan wanneer we beter Portugees kunnen spreken J. Het huis waar de Candomblé plaatsvindt, was ook wel overweldigend. Allemaal blauw/witte slingers aan de muur, superveel bloemen, offers, poppen,… Genoeg religie voor twee dagen en dus opnieuw afspraak aan de Ponte! Nik & ik hebben genoten van een rustige avond met een goed pintje met uitzicht op zee, hoe schoon kan ’t leven zijn! Erna (= ’s nachts) hebben Nik & ik ook nog een gesprek gehad  met mijn broer hier over de politiek hier in Salinas en de rest van Brazilië, interessant. ’s Avonds aten we trouwens een soort van kreeftjes, ze keken weer enorm raar dat wij de kop ervan deden en de kreeftjes pelden. Zij eten namelijk alles ineen op.

Dinsdag 13/11: Ziekenhuis + school

Vandaag stonden we reeds vroeg op (en met enorm kleine oogjes want zowel Silke als ik hadden geen oog dichtgedaan door de jeuk van muggenbeten L ) om naar Everaldo te gaan. Hij nam ons na een halfuurtje mee naar het ziekenhuis. Het was er netjes, alles bevond zich er (radiologie, spoed,…), iedereen was vriendelijk,… maar er was een misvatting. Everaldo was er blijkbaar al van overtuigd dat zowel Silke als ik stage zouden lopen daar, maar ik heb hem uitgelegd dat ik met kinderen of met volwassenen met een (liefst mentale) beperking wil werken. (ja, hij dacht dat ik ook fysiotherapeute was). Bon, conclusie is dat ik maandagvoormiddag samen met Silke naar het ziekenhuis ga, en dat ze dan uitzoeken wat ik daar kan betekenen. Ik ben benieuwd!

Erna zijn we nog een lagere school gaan bezoeken. We werden welkom geheten in alle klasjes, maar de man die ons rondleidde maakte echt duidelijk dat het in die school niet draait om opvoeding (van piaget) maar echt om pure educatie. Opnieuw: teleurstelling voor mij! De school heeft wel gevraagd of we Engelse en Franse les kunnen geven. Dit zie ik wel nog zitten voor 1 dagje in de week, ook al heb ik totaal geen ervaring met lesgeven. De kindjes waren enthousiast en de school straalde een gezellige sfeer uit (én er was een zwembad!).

In de namiddag gingen Silke en ik nog even langs bij Cobepa. Ze vertelden ons dat we er altijd welkom waren en dat hoorden we natuurlijk graag. Erna was het opnieuw tijd om aan ons bronzeerproces te werken, echter zonder veel resultaat, maar ’t werden wel ontspannende uurtjes! ’s Avonds zijn we gaan kijken naar de capoeira op de Ponte, inderdaad: voor mij werd het kijken. Ik was namelijk bang dat m’n tere rug dit niet zou aankunnen. De leerkracht capoeira vertelde echter dat het goed is voor de lenigheid van je rug te bevorderen, dus volgende week gaan Nik en ik het ook eens proberen. Hoe dan ook, ook al beoefen je capoeira niet, het is enorm leuk en fascinerend om naar te kijken! 

’s Avonds zijn we opnieuw naar de Ponte geweest om een pintje te drinken, mhm !

 

Woensdag 14/11: wandelen wandelen wandelen!

STAGE: Vanochtend stond ik met veel energie op en trok ik naar het secretariaat om te vragen aan Everaldo of ik de crèche mocht bezoeken. Ik had ondertussen reeds goed opgezocht in ons woordenboekske wat ‘opvoeder’ precies betekent. Echter, toen we aankwamen bleek dat we verwacht werden in het ziekenhuis en dus zijn we meteen naar daar vertrokken. Aangekomen in het ziekenhuis was de man waar we moesten mee gaan praten er niet dus trokken we nog even naar Cobepa. Daar werden we wederom op een warme manier welkom geheten en konden we smullen van een hotdogske mm ! (we waren uitgedroogd en uitgehongerd van het vele wandelen overal naartoe)  

Over de middag ging ik nog even langs bij Everaldo voor wat duidelijkheid en hij heeft me beloofd dat ik volgende week de PCD en de crèche mag bezoeken, yes J.

’s Middags trokken we opnieuw naar het ziekenhuis want we hadden een nieuwe afspraak. De man vertelde ons over PCF, een soort van wijkgezondheidscentrum die ook huisbezoeken aflegt. Ook bezochten we een afdeling van PCF. Ik vroeg hem echter wat ik kon betekenen als opvoeder, en feitelijk bestaat hun team voornamelijk uit dokters en verpleegsters. Aangezien ik geen medische voorkennis heb, sluit het hoofdstuk ‘hospitaal’ hier voor mij! Good to know is dat alle medicijnen en de huisbezoeken gratis worden aangeboden, gesteund door de federale overheid.

ONTSPANNING: ’s Avonds was het tijd voor voetbal: Brazilië – Colombia!  Score: 1-1.

Donderdag 15/11: FEESTDAG! Bergen + strandje!

Vandaag is het feestdag, hoera! Aangezien Deivid niet moet werken, zijn we naar de bergen getrokken! Weliswaar geen kanjers, maar toch wel het woord ‘mini-berg’ waardig. Het werd een hete maar ontzettend ontspannende wandeling (Brazilianen kunnen jammergenoeg wel geen seconde zwijgen, ook al geef je aan dat je in rust wil genieten).  

 

 

Voor de wandeling zijn we ook nog even Deivid zijn werk gaan bezoeken, hij werkt in een soort van watercentrale die water voorziet in heel Salinas. Wel eens interessant  om te zien! We kregen een uitleg van welke dingen welke functie hadden. Het deed me wat denken aan het decor van ‘Lost’.

  

’s middags rustten we dan wat uit van onze wandeltocht en daarna trokken we naar de Ponte, waar het ontzettend druk maar wel gezellig was! Allemaal swingende Brazilianen met een pintje in de hand, zalig. ’s Avonds opnieuw naar de Ponte, aftellen voor Isabelle haar verjaardag en dan naar een plaatselijk feest hier in Salinas geweest. Eerlijk gezegd een eerste cultuurshock voor mij, zo anders dan in België.. Toen ik in de wachtrij van het toilet stond, waren er superveel meisjes gewoon in het openbaar hun behoefte aan het doen op de grond. Ergens was het wel een unieke ervaring, en met een pintje in de hand kan je alles veel beter relativeren haha!

Tchau!

Chegamos!

& we zijn goed aangekomen!

Na een lange maar ultrafijne (geen traantjes bij afscheid, geen turbulentie, eetbaar eten, geen visumproblemen en een knappe steward…) vlucht kwamen we vrijdag 2 november rond 22u aan in Salvador. Algauw werden we opgepikt door Gileno en reden we met twee overvolle auto’s naar onze slaapplaats voor deze nacht, een kamer in de favela’s van Salvador. De volgende ochtend werden we gewekt met een superlekker ontbijt: ik word nog een echte fruiteter! Met veel enthousiasme vertrokken we met de auto naar de ferry. Het werd een lastige (trekrugzak, valies, kleine rugzak, cameratas én laptoptas) maar o zo aangename ferry-tocht! We werden opgepept door een plaatselijk biertje en genoten van het mooie uitzicht. Eenmaal aangekomen op Itaparica (eiland) namen we de bus naar Salinas. Het landschap was fenomenaal! Rond 14u die dag kwamen we aan in ons nieuwe huis, waar we met open armen werden ontvangen. Eerste indruk: WAT EEN LIEVE MENSEN!! Deze eerste indruk zal waarschijnlijk niet meer veranderen, het zijn echte schatjes die alles overhebben voor ons J. De mama had superlekkere lasagne gemaakt en het werd een gezellig middagmaal. Daarna heeft Deivid, onze gastbroer, ons reeds een beetje rondgeleid in Salinas. Wat een ongelooflijk gezellige en levende stad! Met een enorm warm en voldaan gevoel werd onze eerste dag op Braziliaanse bodem afgesloten.

Onze familie bestaat uit een mama en haar zoon, de vrouw van de zoon en hun kindje: zie hieronder. Wat een cutieeeeeee!

Zondag 4/11: suuuuperlekker ontbijt! Zoals jullie weten, eet ik enorm graag en dus was ik enorm verheugd. Links zien jullie trouwens suco, vers gemaakt sap, MMM! Eu gosto! Onderaan zien jullie versgemaakt ‘kaasbrood’.

 

Na dit lekkere ontbijt, popelde Deivid om zijn mooie streek hier te tonen. Hij leidde ons met enorm veel plezier rond in de stad en we bezochten reeds enkele prachtige stranden. Amai we werden even stil van de schoonheid. Deivid praat trouwens enorm goed Portugees tegen ons, enorm traag en hij legt het uit tot we het begrijpen. De max!

In de namiddag gingen we naar een verjaardagsfeest van de dochter van de peter van ons cutie-kind, hier kennen ze iets van taarten maken!

’s Avonds was het zware storm en rond 18u viel alle elektriciteit uit…in België zou ik al meteen beginnen ‘flippen’, maar hier werd er enorm rustig mee omgegaan. We brandden kaarsjes en maakten er uiteindelijk een enorm gezellige avond van!

Maandag 5/11 zijn we reeds begonnen met het bezoeken van projecten. Silke & ik trokken naar Cobepa (missie: zie foto) We werden er met open armen ontvangen en we maakten een afspraak om komende woensdag mee te gaan sporten met de kinderen. In het project komt om de twee weken een orthopedagoog langs, dus ik probeer zeker ook eens te gaan als hij/zij er is.

 

Daarna zijn we ook al even langsgegaan bij het secretariaat om ons voor te stellen. Eveneens zijn we ons gaan voorstellen bij een organisatie die de rechten voor kinderen beschermt. In de namiddag trokken we met July en Delinha (Delinha is de zus van de vrouw van onze broer, July is een vriendin ervan) naar het strand. Het werd algauw een gezellige bedoening waar veel gedanst en gezongen werd (lees: lachen met mij…) ’t Is officieel: ik heb geen ritme en kan niet mooi zingen.

Dinsdag 6/11 hadden we afgesproken om eens een bezoekje te gaan brengen aan de school van July. Jammergenoeg waren enkele leerkrachten ziek en dus ging de les niet door. Maar dat belemmerde ons niet om de school toch te bezoeken! (ik vraag constant: mogen we dat daar gaan bezoeken? Mogen we meegaan met jullie? à initiatief: CHECK!) De school deed me denken aan de plaats waar ik in oktober nog ben gaan stemmen voor de verkiezingen. Precies een grote zaal/container en daar zijn gewoon lokaaltjes in geplaatst. Interessant! Daarna zijn we ook al even hallo gaan zeggen aan de PETI, wat zijn de kinderen daar lief!!!!!! (overal trouwens…)

’s middags zijn we met de brommer gegaan naar Praia Dourado, een strand gelijk in de boekskes! Helaas begon het algauw te regenen maar dat was ook een avontuur op zich.. Na vele foto’s en het bezoeken van een verlaten hotel (enorm jammer want dat hotel heeft enorm veel potentieel) keerden we terug met de brommer. Na enkele minuten moesten we echter schuilen want de hagel belemmerde ons zicht en deed enorm veel pijn op ons teer velleke. Maar ook van deze gelegenheid maken Brazilianen iets gezellig, we hebben 2u geschuild in compagnie van muziek en leuke mensen. Lang leve de regen! Daarna zijn we eindelijk thuisgekomen en hebben we playstation gespeeld met onze gastbroer (en ik heb gewonnen muhaha)

Zoals jullie wellicht merken, doen we hier superveel op één dag: we staan op rond 7u en liggen er pas in rond 12 a 1u, vandaar…

Woensdag 7/11 gingen Silke en ik met veel enthousiasme naar Cobepa, en wat waren we welkom! We trokken naar de Ponte en het strand om samen met de kinderen te volleyballen, zwemmen en vooral: plezier te maken. Ook al ben ik totaal niet sportief en ‘haat’ ik sport op sommige momenten, toch vond ik het een enorm plezante voormiddag. Conclusie: volgende week maandagvoormiddag gaan we opnieuw mee gaan sporten!

In de namiddag zijn we opnieuw naar de Ponte geweest en ’s avonds hebben we een les jiu jitsu meegevolgd. Nik & ik kwamen niet meer bij van het lachen… Echt hilarische oefeningen en blijkbaar ben ik goed in wurgtechnieken: pas maar op! Volgende keer gaan we opnieuw! Erna zijn we iets gaan drinken in een nieuwe bar. Het was die avond trouwens een avond met de mooiste zonsondergang ever: 

Vandaag hebben we een afspraak met Everaldo, die ons meer zal vertellen over alle stageplaatsen.

Bedankt oudjes voor alles, en bro en omie en al de rest en vriendjes en vriendinnetjes: ik denk aan jullie!

Zo, tot gauw!